ประวัติหนองสะเรียม

   ตำนานหนองสะเลียม

ประวัติศาสตร์ได้จารึกไว้ว่า เมื่อปีพุทธศักราช 2389 ปีมะเส็ง วันพุธเดือน 6 ใต้ 8 เหนือ ขึ้น 15 ค่ำเป็นวันที่บ้านและวัดศรีดอนชัยล่มจมลงในแม่น้ำ (หนอง) ทั้งหมด 630 หลังคาเรือนมีบริเวณกว้างถึง 170 ไร่ คงเหลือ อยู่แต่บ้านแม่หม้ายบัวเขียวหลังคาเดียวเท่านั้น ยังมองเห็นอยู่เพราะสูงกว่าเขา มูลเหตุที่บ้านถล่มเพราะชาวบ้านได้กินปลาใหลเผือกตัวมหึมาที่ได้มาบ้านร้องขุด เมื่อได้ปลาใหลก็พากันลากผ่านมาทางบ้านร่องน้ำ-หัวดง-ป่าแงะ – ร้องอื่ง ที่ลากปลาผ่านมาบางแห่งเลยกลางเป็นร่องน้ำ – บ้านร้องขุด จนทุกวันนี้น่าอัศจรรย์มาก บ้านแม่หม้ายบัวเขียวไม่จมน้ำเพราะไม่ได้กินปลาใหล เหตุที่ไม่ได้กินปลาไหลก็เพราะว่าไม่ได้ไปหาปลากับเขา นางบุญปั๋นเอาแต่น้ำแกงไม่มีเนื้อปลาไปให้ แม่หม้ายบัวเขียวเห็นแล้วก็โกรธว่าการให้แบบนี้เป็นการดูถูกดูหมิ่นน้ำใจนาง จึงโยนน้ำแกงปลาใหลทิ้งไป ปากก็บ่นว่าดีแล้วอี่บุญปั๋นมึงดูถูกกูที่เป็นแม่หม้ายที่ไม่มีลูกไม่มีผัวคงจะได้เห็นดีกันสักวัน วันนั้นเป็นวันเดียวกันที่หนุ่มบ้านท่ากานชื่อนายคำเมือง มาเที่ยวหาคู่รักชื่อบัวคำและคืนนั้นเข้าได้ขอยืมแหวนคู่รักมาสวมต่อมาพวกเข้าเห็นท้องฟ้าผิดปกติมีพายุคำราม เสียงฟ้าร้องดังกึกก้องน่ากลัวจึงได้ไปชวนคู่รักหนีขึ้นขี่หลังม้าไปด้วยกันเมื่อออกจากบ้านได้ไม่กี่ก้าวแผ่นดินก็ถล่มตามหลังม้าไปเรื่อยๆ เห็นว่าจวนตัวเต็มที่จึงได้เร่งม้าเร็วขึ้นทำให้คู่รักตกบนหลังม้าไป แผ่นดินจึงหยุดถล่ม ณ ที่ตรงนั้นบัดนี้มีคนเรียกว่าหนองบัวคำ หรือหนองบัว หนองดังกล่าวนี้อยู่ทิศตะวันตกของวัดป่าเจริญธรรมห่างจากวัดประมาณ 200 เมตร คนเฒ่าที่มีอายุอละอยู่ใกล้หนองเล่าว่าเมื่อก่อนยังเห็นครกตำข้าวของแม่หม้ายบัวเขียวอยู่มาบัดนี้ไม่รู้หายไปไหนคนเฒ่ายังเล่าว่าสมัยก่อนพอถึงวันข้างขึ้น ข้างแรม 8 ค่ำ 14 ค่ำ 15 ค่ำ มักจะได้ยินเสียงฆ้อง – กลอง ในบริเวณหนองแต่ละปีสมัยก่อนชาวบ้านแถวนี้ยังถือว่าหนองนี้ยังศักดิ์สิทธิ์แต่ละปีสมัยก่อนชาวบ้านต้องทำพิธีขอฝนกัน ดังนั้น นับว่ามีความสำคัญทางประวัติศาสตร์แก่ชาวอำเภอสันป่าตองอย่างยิ่ง ทางวัดป่าเจริญธรรมเห็นว่าต่อไปข้างหน้าหากไม่มีจารึกไว้ เรื่องราวก็จะหายไปในที่สุด จึงได้ปั้นรูปปลาใหลและคนลากปลาใหลขึ้น ขณะนี้หนองได้มีทางการได้ขุดเป็นที่เก็บน้ำขนาดใหญ่

ตำนานหนองสะเลียม

ขับร้องโดย ตู่ ดารณี

แหล่งอ้างอิง

http://203.172.198.146/kid_job/ms6_44/no12_13/lko.htm