ตำนานเจดีย์กิ่ว
เจดีย์ขาวที่ตั้งอยู่ตรงสามแยก บริเวณหน้าเทศบาลเมืองเชียงใหม่ มีเรื่องเล่ากล่าวขานสืบต่อกันมา เกี่ยวกับประวัติของเจดีย์อยู่หลายตำนาน แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่น่าเชื่อถือ และเล่ากันมานาน ก็คือ เจดีย์นี้ถูกสร้างเพื่อเป็นอนุสรณ์แก่ชายคนหนึ่ง ซึ่งสละชีวิตเพื่อรักษาศักดิ์ศรี ของชาติบ้านเมือง
เรื่องนี้เกิดขึ้นมาในสมัยไหนไม่ปรากฏชัด แต่เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อครั้งที่ ล้านนายังไม่ได้รวมกับสยามพม่ายกกองทัพมาประชิดเมืองเชียงใหม่ เพื่อต้องการยึดเมืองเชียงใหม่ ได้ท้าพนันดำน้ำแข่งกันระหว่างไทยกับพม่า ด้วยพม่าเชื่อว่า คนเชียงใหม่ไม่มีใครดำน้ำเก่ง โดยมีเมืองเชียงใหม่เป็นเดิมพัน ใครขึ้นจากน้ำแม่ปิงก่อนเป็นฝ่ายแพ้ หากไทยแพ้ พม่าจะยึดเมืองเชียงใหม่เป็นเมืองขึ้น หากไทยชนะ พม่าจะยกทัพกลับ และทำสัญญาไมตรีต่อกัน พม่าให้ไทยประกาศหาชายชาวเชียงใหม่ ที่ดำน้ำทนดำน้ำเก่งมาแข่งกับพม่า โดยให้เวลาหาผู้กล้าที่ดำน้ำทนดำน้ำอึดภายใน 3 วัน เจ้าหลวงเวียงพิงค์ได้ป่าวประกาศหาคนเก่งมาแข่งดำน้ำทนที่แม่น้ำปิงกับพม่า เมื่อครบ 3 วันก็ยังไม่มีใครอาสา ที่สุดเจ้าเมืองเวียงพิงค์ก็ปลงตก เห็นทีต้องยกเมืองเชียงใหม่ให้พม่า พอดีประกาศมาถึงห้างนาของ "ลุงเปียง" แกไม่ลูกไม่มีหลานอยู่ตามลำพัง แกคิดว่า อยู่ไปวันๆก็รอวันตายเท่านั้น แกคิดจะตอบแทนบุญคุณของแผ่นดิน จึงรับอาสาประลองดำน้ำครั้งสำคัญ ทั้งๆที่แกดำน้ำไม่เก่งเลย
วันแข่งขันมาถึง
มีการสร้างปะรำพิธีริมแม่น้ำปิง มีทั้งเจ้าหลวงพม่าและไทยเป็นสักขีพยาน ประชาชนคนเมืองมาชมกันมากมาย รอชมการแข่งขันดำน้ำครั้งสำคัญ ที่เดิมพันด้วยเมืองเชียงใหม่ มีการตอกเสาในน้ำแม่ปิง 2 เสา ให้ผู้แข่งขันทั้งสองดำน้ำลงไปกอดเสาไว้คนละต้น ใครขึ้นมาก่อนเป็นผู้แพ้ "ปู่เปียง" ได้นำผ้าขะม้าลงไปด้วย แกได้เอาผ้าขะม้ามัดตัวติดกับเสาไว้ ทำให้อยู่ในน้ำได้นานกว่าพม่า พม่าโผล่ขึ้นมาก่อนเป็นฝ่ายแพ้ ได้ยกทัพกลับตามสัญญา เจ้าหลวงเวียงพิงค์รอ "ปู่เปียง"ขึ้นจากน้ำ จนเวลาผ่านไป 1 วัน จึงให้คนดำน้ำลงไปค้นหา ปรากฏว่า "ปู่เปียง" ผู้รักบ้านเมืองได้เสียชีวิตแล้ว โดยแกเอาผ้าขะม้าผูกตัวติดกับเสาไว้ เจ้าผู้ครองนครเวียงพิงค์หรือเชียงใหม่ในปัจจุบัน จึงได้สร้างเจดีย์ขึ้นบริเวณที่แข่งดำน้ำนั้น เพื่อเป็นอนุสรณ์แก่ "ลุงเปียง" ชื่อว่า "เจดีย์กิ่ว" หรือ "เจดีย์ขาว"
ที่เรียกชื่อว่า
"เจดีย์กิ่ว" นั้นมีเรื่องเล่าต่ออีกว่า สายน้ำปิงบริเวณตะลิ่งแม่น้ำปิง ณ องค์เจดีย์กิ่ว น้ำเชี่ยวแรงมาก เพราะเป็นทางโค้งแล้วหักออก ทำให้เจดีย์กิ่วลง อีกแนวทางหนึ่งเล่าว่า บริเวณตะลิ่งแม่น้ำปิงตรง "เจดีย์กิ่ว" น้ำปิงกัดเซาะเข้าจนเป็นคอคอด ภาษาพื้นเมืองเรียกจุดคอดว่า "กิ่ว" ตรงนี้เป็นจุดที่มีน้ำวน น้ำเชี่ยวและลึกมาก น้ำวนนี้สามารถดูดซุงต้นใหญ่ๆหายไปได้ และมีผู้เสียชีวิตที่บริเวณนี้ทุกปี ใต้ฐานเจดีย์กิ่ว มีอุโมงค์ทอดยาวไปโผล่ที่วัดเจดีย์หลวงวรวิหาร บ้างว่าอุโมงค์นี้ทะลุไปถึงถ้ำเชียงดาว จริงเท็จเพียงใด ยังหาผู้กล้าทดลองลอดเข้าอุโมงค์ เพื่อพิสูจน์ไม่ได้จนบัดนี้.
แหล่งข้อมูลอ้างอิง http://www.khonmuang.com/pages/jaedeekew.htm
http://lannaghost.blogspot.com/2013/04/blog-post.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น